Bazen gün içinde yatay hayatın işlerine fazlaca gömüldüğümü fark eder, ruhumun nefes almak istediğini hissederim. Bu his geldiğinde materyal hayatın nesiyle kafa yoruyorsam -genellikle işimle ilgili bir detay olur- onu bırakıp camı açarım. Camdan dışarıyı izlerken, benim dışımda koskocaman bir alemin olduğunu, hayatın çok yönlülüğünü, her şeyin altından başka başka anlamlar çıkabileceğini ve ölümlülüğü hatırlarım. Bazen de kediler vasıtasıyla gelir…
